نگاری کز رخ چون مه کند بر از سیف فرغانی غزل 568

1 نگاری کز رخ چون مه کند بر نیکوان شاهی بهشتست او که اندر وی بیابی هرچه می خواهی

2 اگرچه عاشقانش را بهشت اندر نظر ناید غلام هندوند اورا همه ترکان خرگاهی

3 ایا دنیا زتو گلشن بعشق تست جان درتن رخ پرنور تو روشن بنور صبغت اللهی

4 جفا باعاشقان کم کن که مر سلطان ظالم را درازی باشد اندر دست واندر عمر کوتاهی

5 الا ای طالب صادق اگر بر وی شدی عاشق کنون می ران که براسبی کنون می رو که بر راهی

6 چو داد بندگی دادی ستاندی خط آزادی کنون مطلق که در بندی کنون رسته که درچاهی

7 ازو او را خوه ای مسکین چو او داری همه داری زدریا در طلب زیرا زجو حاصل شود ماهی

8 وگر اورا همی خواهی ببر پیوند خود ازخود چو دربارت گهر باشد مکن با دزد همراهی

9 بپای عقل خود نتوان طریق عشق او رفتن که نتوان زرگری کردن بدست افزار جولاهی

10 برو ای سیف فرغانی زمانی دور شو از خود دمی کزخویشتن دوری زنزدیکان درگاهی