1 کردروزی چند سارخگی قرار بر درختی بس قوی یعنی چنار

2 چون سفر را کرد آخر کار راست از چنار کوه پیکر عذر خواست

3 گفت زحمت دادمت بسیار من زحمتی ندهم دگر این بار من

4 مهر برداشت از زفان حالی چنار گفت خود را بیش ازین رنجه مدار

5 فارغم از آمدن وز رفتنت نیست جز بیهوده درهم گفتنت

6 زانکه گرچون تو درآید صد هزار یک دمم با آن نباشد هیچ کار

7 خواه بامن صبر کن خواهی مکن تو که بای تا ز من گوئی سخن

8 لیک اگر از عجز آئی پیش در زانچه میجوئی بیابی بیشتر