1 کرد درویشی ز درویشی سؤال کارزویت چیست ای درویش حال

2 گفت از ملک دو عالم خشک و تر ناچخی میبایدم اما دو سر

3 تا بیک سر وارهانم خویش را وز دگر سر خواجهٔ درویش را

4 تا چونه تو باشی و نه من پدید حق شود بی ننگ ما روشن پدید

5 تادرین حضرت خودی میماندت صد جهان پر بدی میماندت

6 زنکه گر موئی بماند از خودیت هفت دوزخ پر برآید از بدیت