1 کو فضایی که نفس را ز دل آزاد کنم خانه تنگ است برون آیم و فریاد کنم

2 شرم بی‌حاصلی عمر نمی ساز نکرد تا جبینی ز ندامت عرق آباد کنم

3 بر نمی‌داردم از خاک تلاشی که مراست نردبانی مگر از آبله ایجاد کنم

4 قابلیت گل سرمایهٔ استعداد است رنگ‌ کو تا طرف سیلی استاد کنم

5 گر خموشی دهدم صلح به جمعیت دل ما و من پیشکش تهمت اضداد کنم

6 نام عنقا بنشان به که نگردد ممتاز بر نگین زین دو نفس عمر چه بیداد کنم

7 عالمی چشم به ویرانی من دوخته است به ‌که بر سر فکنم خاک و دلی شاد کنم

8 تاب محرومی پرواز ندارم ور نه بال و پر بشکنم و خانهٔ صیادکنم

9 بی خزان است بهار چمنستان خیال هر چه پیش آید از آن بگذرم و یاد کنم

10 هر قدم در ره او کعبه و دیر دگر است آه یک سجده جبین خشت چه بنیاد کنم

11 بیدل از ما و تو حیران حساب غلطم من نویسم به دل و بر سر آن صاد کنم