کو همت عالئی که تا پست شوم از فیض کاشانی رباعی 37

1 گرنکندی بسته ماند اینجا دلت تو بمانی بیدل آنجا در عذاب

2 حسرتی ماند بدل آنرا که داد دل بچیزی گر نشد زان کامیاب

1 قد تجلی جماله جلوات و تبدی جلاله سطوات

2 لم یدع فی الصدور من قلب سلبه للقوب بالحرکات

1 از دو عالم دردت ای دلدار بس باشد مرا کافر عشقم اگر غیر تو کس باشد مرا

2 با تو باشم وسعت دل بگذرد از عرش هم بی تو باشم هر دو عالم یک قفس باشد مرا