خرّم آن ساعت که نوسازد از ابوالحسن فراهانی غزل 52

1 خرّم آن ساعت که نوسازد دلم پیمان تو عالمی حیران من باشند و من حیران تو

2 یا مرو یا دل که خون کردی مبر تا شام غم گریه سیری توانم کرد در هجران تو

3 گریه کردم عمرها بی منت لخت جگر بس اگر سوزد درونم آب شد پیکان تو

4 گر نگاهت رخنه در دل ها نماید دور نیست سال ها هم خوانگی کرد است با مژگان تو

5 شکرلله دامنت نگرفت خاکم بعد مرگ عاقبت گردی زمن ننشست بر دامان تو