1 ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را اختیار آن است کاو قسمت کند درویش را

2 آن که مکنت بیش از آن خواهد که قسمت کرده‌اند گو طمع کم کن که زحمت بیش باشد بیش را

1 دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت

2 به خدا که پرده از روی چو آتشت برافکن که به اتفاق بینی دل عالمی سپندت

1 بتا هلاک شود دوست در محبت دوست که زندگانی او در هلاک بودن اوست

2 مرا جفا و وفای تو پیش یک سان است که هر چه دوست پسندد به جای دوست نکوست

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت