خسروا صحن فلک ساحت میدان از سحاب اصفهانی غزل 163

1 خسروا صحن فلک ساحت میدان تو باد گردش گوی خور از لطمه ی چوگان تو باد

2 نرسد پای وجودت چو بر اقلیم وجوب برتر از کون و مکان عالم امکان تو باد

3 در حریم حرم عیش و طرب مهر و سپهر دایم این مجمر و آن مجمره گردان تو باد

4 ماه از شمع وثاق تو پی کسب ضیا همچو شمع فلک از شمسه ی ایوان تو باد

5 آب سرچشمه ی حیوان چو بود خاک درت خضر لب تشنه ی سرچشمه ی حیوان تو باد

6 نه فلک در صدف آید به محیط کرمت هر یکی پر گهر از قطره ی احسان تو باد

7 گلشن عیش بود بزم می و روی نگار ز آن دو گلشن گل مقصود به دامان تو باد