1 خسروا ، چون تو آسمان نارد خدمت و زمانه بگزارد

2 باد را هیبت تو بر بندد کوه را حملهٔ تو بردارد

3 پای تو فروش محمدت سپرد دس تو تخم مکرمت کارد

4 روز هیجا ز سر کشان تیغت هیچ کس را بکس بنگذارد

5 تیر چون باد تو ز شخص عدو شکم خاک را بینبارد

6 همچو مشاطگان عزیمت تو هر دو رخسار فتح بنگارد

7 در کف نیزه ، چون عصای کلیم سحر اعدای دین بیوبارد

8 سنگ چون موم گردد ، اربر سنگ اعتقاد تو وهم بگمارد

9 هر که جان را بمهر تو نسپرد روزگارش بمرگ بسپارد

10 زهر با حشمت تو نگزاید نوش با هیبت و نگوارد

11 برق تهدید تو جهان سوزد ابر انعام تو گهر بارد

12 بر تن اسلام درع تو پوشد در دل ایام مهر تو دارد

13 سال و ماه از نشاط خوردن تو کام شمشیر تو همی خارد

14 وام دارد عدو ز تیغ تو جان وقت آمد که وام بگزارد

15 خسروا ، چرخ با عنایت تو دل اهل هنر نیازارد

16 دست بر آسمان برد ، هر کو پای در خدمت تو بفشارد

17 بنده ، روزی که پیش تو نبود از حساب حیا نشمارد

18 بشنو این قطعه ، کز شنیدن آن طبع را سمع در نشاط آرد

19 هر که در نظم این سخن نگرد بجز از نظم در نپندارد

20 شاد زی سال و مه ، که شادی تو غم ابنای فضل بگسارد