خسرو من چون به بارگاه برآید از سعدی شیرازی مفرد 13

1 خسرو من چون به بارگاه برآید نعره و فریاد از سپاه برآید

2 عاشق صادق ز خان و مان بگریزد مرد توانگر ز مال و جاه برآید

3 بر سر کویش نظاره کن که هزاران یوسف مصری ز قعر چاه برآید

4 صبح چنان صادقست در طلب او کز هوس روی او پگاه‌برآید

5 صومعه داران چو ... از همگان وافضیحتاه برآید

6 غمزهٔ او مست و ... هر که برون آید از ... برآید

7 گر به مثل دیرتر ز خواب بخیزد صبح در آن روز چاشتگاه برآید

8 آینه گر عکس او ز دور ببیند از دل سنگش هزار آه برآید

9 مرده اگر یاد او کند به دل خاک بر سر خاکش بسی گیاه برآید

10 صبر کن ای دل ... کار برآید چو سال و ماه برآید

11 چون ز سر عشق او کنند گناهی بوی عبادت ازان گناه برآید

12 ای دل سعدی نه ... سجده کن آنجا که ...