1 خسرو من! بگذر از بن گفتگوی نیکی خویش و بد مردم مگوی

2 چشم تو از عیب تو دیدن تهی است از دگری پرس که عیب تو چیست

3 چشم بخود باز مکن چون خسان بین سوی خود لیک به چشم کسان

4 پیل طلب کرد، شه، پیل زور کاورد آن بی نمکان را به شور

5 همچو کمان پر خم و تیر از میان تیر ستاده است و کمانش روان

6 از رخ خود، پیش تو، خاقان چین صورت چین کرده بروی زمین