ای خسرو خوبان لبت از شهد از حسین خوارزمی غزل 113

1 ای خسرو خوبان لبت از شهد شیرین کاره تر هم دیده نادیده ز تو عیاره ای عیاره تر

2 ای نازنین با ناز اگر بیچارگانرا میکشی اول مرا کش چون منم از دیگران بیچاره تر

3 از عشق رخسار و لبت دل خونشده جان سوخته وز سوز جان و خون دل لب خشگم و رخساره تر

4 جانهای خوبان سوختی تنها نه عاشق میکشی ای از تو خوبان خورده خون تو از همه خونخواره تر

5 بر بوی تو گل در چمن صد چاک زد جامه چو من وز روی غیرت جان من از جامه گل پاره تر

6 خاک رهت گشتم ولی از بیم گرد دامنت دارم ز آب چشم خود خاک رهت همواره تر

7 بگداخت سنگ از آه من لیکن چسود ایماه من کان دل که داری نیست آن از سنگ خارا خاره تر

8 آواره عشقت بسی هستند در عالم ولی انصاف ده خود دیده ای هیچ از حسین آواره تر