خسروانی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 992

1 خسروانی که فتنه‌ای چینید فتنه برخاست هیچ ننشینید

2 هم شما هم شما که زیبایید هم شما هم شما که شیرینید

3 همچو عنبر حمایلیم همه بر بر سیمتان که مشکینید

4 لذتی هست با شما گفتن هم شما داد جان مسکینید

5 نشوم شاد اگر گمان دارم که گهی شاد و گاه غمگینید

6 بل که بر اسب ذوق و شیرینی تا ابد خوش نشسته در زینید

7 شاهدان فانی و شما جمله با لب لعل و جان سنگینید

8 در صفای می شهان دیدیم که شما چون کدوی رنگینید

9 در بهشتی که هر زمان بکریست مرد آیید اگر نه عنینید

10 تبریزی شوید اگر در عشق بنده شمس ملت و دینید