خرم آن روز که چون گل به چمن از سعدی شیرازی غزل 499

1 خرم آن روز که چون گل به چمن بازآیی یا به بستان به در حجره من بازآیی

2 گلبن عیش من آن روز شکفتن گیرد که تو چون سرو خرامان به چمن بازآیی

3 شمع من روز نیامد که شبم بفروزی جان من وقت نیامد که به تن بازآیی

4 آب تلخ است مدامم چو صراحی در حلق تا تو یک روز چو ساغر به دهن بازآیی

5 کی به دیدار من ای مهرگسل برخیزی کی به گفتار من ای عهدشکن بازآیی

6 مرغ سیر آمده‌ای از قفس صحبت و من دام زاری بنهم بو که به من بازآیی

7 من خود آن بخت ندارم که به تو پیوندم نه تو آن لطف نداری که به من بازآیی

8 سعدی آن دیو نباشد که به افسون برود هیچت افتد که چو مردم به سخن بازآیی