خرم آن روز کز این منزل ویران از حافظ شیرازی غزل 359

1 خرم آن روز کز این منزل ویران بروم راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

2 گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

3 دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت رخت بربندم و تا مُلک سلیمان بروم

4 چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت به هواداری آن سرو خرامان بروم

5 در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت با دل زخم‌کش و دیدهٔ گریان بروم

6 نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی تا در میکده شادان و غزل‌خوان بروم

7 به هواداری او ذره صفت رقص کنان تا لب چشمه‌ی خورشید درخشان بروم

8 تازیان را غم احوال گران‌باران نیست پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

9 ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون همره کوکبهٔ آصف دوران بروم