1 خوی فلک بین که چه ناپاک شد طبع جهان بین که چه غمناک شد

2 آخر گیتی است نشانی بدانک دفتر دل‌ها ز وفا پاک شد

3 سینهٔ ما کورهٔ آهنگر است تا که جهان افعی ضحاک شد

4 گر برسد دست، جهان را بخور زان مکن اندیشه که ناپاک شد

5 افعی اگرچه سر زهر گشت خوردن افعی همه تریاک شد

6 رخصت این حال ز خاقانی است کو به سخن بر سر افلاک شد