خواجهٔ مجنون از عطار نیشابوری الهی نامه 3137

1 خواجهٔ مجنون شد و مبهوت گشت بیدل و بی قوت و بی قوت گشت

2 در گدائی و اسیری اوفتاد در بلا و رنج و پیری اوفتاد

3 کوه نتواند همی هرگز کشید صد یک آن بارکان عاجز کشید

4 یک شبی در راز آمد با خدای گفت ای هم رهبر و هم رهنمای

5 این که توهستی اگر من بودمی از خودت پیوسته میآسودمی

6 یک دمت اندوهگین نگذارمی ای به از من به ازینت دارمی

7 بیدلان چون گرم در کار آمدند از وجود خویش بیزار آمدند