1 خواجهٔ در نزع جمعی را بخواست گفت کار من کنید ای جمع راست

2 هر یکی را کار دیگر راست کرد حاجتی از هر کسی درخواست کرد

3 چون ز عمر خود نمیدید او امان زود زود آن حرف میگفت آن زمان

4 بود بر بالین او شوریدهٔ گفت تو کوری نداری دیدهٔ

5 آن ثریدی را که تو در کل حال در شکستی مدت هفتاد سال

6 چون براری آنهمه در یک زمان هین فرو کن پای و جان ده زود جان

7 در چنین عمری دراز ای بی هنر تو کجا بودی کنونت شد خبر

8 جملهٔ عمرت چنین بودست کار وین زمان هم درحسابی و شمار

9 می بمیری خنده زن چون شمع میر زین بشولش تا کی آخر جمع میر