خرامان آمد از می در از نظیری نیشابوری غزل 337

1 خرامان آمد از می در سر آتش چو او آمد درآمد از در آتش

2 بنفشه کرده خندان بر بناگوش چو بر طرف کله نیلوفر آتش

3 ز رنگ آمیزی آن زلف و رخسار سمندر کرده از خاکستر آتش

4 لبش افروخته از خنده مجمر ز عشقش سوخته عود تر آتش

5 ز هر سو هندوی آتش پرستی به گرد عارضش رقصان بر آتش

6 برو پروانه جان افشان و از رشک فشاند شمع هر دم بر سر آتش

7 اگر آن بت خلیل الله بسوزد برد بهر خوش آمد آزر آتش

8 گر انکار آورد، آن لب عجب نیست که روح الله زند در ما در آتش

9 اگر دوزخ به آن لب برفروزند گل و ریحان شود بر کافر آتش

10 به جنت سوز عشقش گر نباشد شود بر مؤمن آب کوثر آتش

11 «نظیری » کام دل از سوختن جوی شود پروانه را بال و پر آتش