1 نگه ز روی تو تا کامیاب می‌گردد تحیر آینهٔ آفتاب می‌گردد

2 زگرمجوشی لعلت به‌کسوت تبخال حباب بر لب ساغرکباب می‌گردد

3 چه نشئه بود ندانم به ساغر طلبت که هوشیاری و مستی خراب می‌گردد

4 نگاه من به‌گل عارض عرقناکت شناوری‌ست‌ که بر روی آب می‌گردد

5 فروغ بزم بهار انچه دیده‌ای امروز همین گل است‌ که فردا گلاب می‌گردد

6 بگیر راه جنون بگذر از عمارت هوش که این بنا به نگاهی خراب می‌گردد

7 به فهم نسخهٔ هستی چرا نه نازکنیم که نقطهٔ شک ما انتخاب می‌گردد

8 چو عمر اگر بشوی همعنان خودداری قدم به هرچه‌ گذاری رکاب می‌گردد

9 کمند گردن آرام نارسایی‌هاست شکسته بالی نظّاره خواب می‌گردد

10 غرور طاقت ما با شکست نزدیک است دمی‌که قطره ببالد حباب می‌گردد

11 ز عافیت ‌گره اعتبار خویشتنیم چو نقطه بگذرد از خود کتاب می‌گردد

12 به عالمی‌که‌گلت مست جلوه‌پیمایی‌ست گشودن مژه جام شراب می‌گردد

13 ز سیل کاری اشک ندامتم درباب که آرزو چقدر بی‌ تو آب می‌گردد

14 نفس به سینهٔ بیدل ز شعلهٔ شوقت چو دود در قفس پیچ و تاب می‌گردد