نگه واری بس است از جیب عبرت از بیدل دهلوی غزل 2054

1 نگه واری بس است از جیب عبرت سر برآوردم شرار بی‌دماغ آخر ندارد پر زدن هر دم

2 گریبان می‌درم چون صبح و برمی‌آیم از مستی چه سازم نعل در آتش ز افسون دم سردم

3 چه سودا در سر مجنون دماغم آشیان دارد که چون ابر آب‌گردیدن ببرد آشفتن‌گردم

4 غبارم توأم آشفتن آن طره می‌بالد همه‌گر در عدم باشم نخواهی یافتن فردم

5 تو سیر زعفران داری و من می‌کاهم از حسرت زمانی هم بخند ای بی‌مروت بر رخ زردم

6 ندارم گر تلاش منصب اقبال معذورم به خاک آسودهٔ بخت سیاهم سایه پروردم

7 جهانی می‌گذشت آوارهٔ وحشت خرامیها در مژگان فراهم کردم و در خانه آوردم

8 جنون بر غفلت بیکاری من رحم‌ کرد آخر گریبان‌ گر به‌ دست من نمی‌آمد چه می‌کردم

9 چو شمعم غیرت نامحرمیهاکاش بگدازد که من هرچند سر در جیب می‌تازم برون‌گردم

10 من بیدل نی‌ام آیینه لیک از ساده لوحیها‌ به خوبان نسبتی دارم‌ که باید گفت بیدردم