کالی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3109

1 کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی نیمشب بر بام مایی، تا کرمی طلبی

2 گه سیه‌پوش و عصا، که منم کالویروس گه عمامه و نیزهٔ که غریبم عربی

3 هرچه هستی ای امیر، سخت مستی شیرگیر هر زبان خواهی بگو، خسروا شیرین لبی

4 ارتمی آغاپسو، کایکاپر ترا نور حقی یا حقی، یا فرشته یا نبی

5 چون غم دل می‌خورم، رحم بر دل می‌برم کای دل مسکین چرا در چنین تاب و تبی

6 دل همی‌گوید که:« تو از کجا من از کجا من دلم تو قالبی، رو همی‌کن قالبی

7 پوست‌ها را رنگ‌ها، مغزها را ذوق‌ها پوست‌ها با مغزها کی کند هم مذهبی؟»

8 کالی میرا لییری، پوستن کالاستن شب شما را روز شد، نیست شب‌ها را شبی

9 اشکلفیس چلپی، انپا پیسوایلادو سردهی کن لحظهٔ، زانک شیرین مشربی

10 من خمش کردم، مرا بی‌زبان تعلیم ده آنچ ازو لرزد دل مشرقی و مغربی