کعبه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2467

1 کعبه طواف می‌کند بر سر کوی یک بتی این چه بتی است ای خدا این چه بلا و آفتی

2 ماه درست پیش او قرص شکسته بسته‌ای بر شکرش نبات‌ها چون مگسی است زحمتی

3 جمله ملوک راه دین جمله ملایک امین سجده کنان که ای صنم بهر خدای رحمتی

4 اهل هزار بحر و کف گوهر عشق را صدف زان سوی عزت و شرف سخت بلندهمتی

5 او است بهشت و حور خود شادی و عیش و سور خود در غلبات نور خود آه عظیم آیتی

6 بشنو این خطاب را ساخته شو جواب را ذره مر آفتاب را گشت حریف و بابتی

7 ای تبریز محرمت شمس هزار مکرمت گشته سخن سبوصفت بر یم بی‌نهایتی