جهد بکن تا که به جایی از اوحدی مراغه‌ای غزل 802

1 جهد بکن تا که به جایی رسی درد بکش، تا به دوایی رسی

2 بر سر آن کوچه بسی برگهاست خیز و برو، تا به نوایی رسی

3 پیرهنی چاک نکردی به عشق کی ز بر او به قبایی رسی؟

4 تا نشوی فارغ و یکتا، کجا از سر آن زلف بتایی رسی؟

5 بس که به بوسی تو زمینش ز دور تا که به بوسیدن پایی رسی

6 گر تو درآیی ز پی کاروان زود به آواز درایی رسی

7 از صف دل دور مشو، زانکه تو هم ز دل خود به صفایی رسی

8 ای که به مخلوق چنین غره‌ای خود چه کنی؟ گربه خدایی رسی

9 خواجه ترا چون ز غلامان شمرد گر نگریزی به بهایی رسی

10 یوسف خود را بتوانی ربود گر به چنین گرگ‌ربایی رسی

11 اوحدیا، سایه ز ما برمگیر گر به چنین ظل همایی رسی