1 مرا جود او تازه دارد همی مگر جودش ابر است و من کشتزار

2 «مگر» یک سو افکن، که خود هم چنین بیندیش و دیدهٔ خرد برگمار

3 ابا برق و با جستن صاعقه ابا غلغل رعد در کوهسار

4 نه ماه سیامی، نه ماه فلک که اینت غلام است و آن پیشکار

5 نه چون پور میر خراسان، که او عطا را نشسته بود کردگار