جان گذر میکند آن به که بجانان از فیض کاشانی غزل 260

1 جان گذر میکند آن به که بجانان گذرد قطره شد بیمدد آن به که بعّمان گذرد

2 دل چو غم میخورد آن به که غم دوست خورد عمر چون میگذرد به که بسامان گذرد

3 تا بکی وقت بلاطایل و بیهوده رود تا بکی عمر بلایعنی و خسران گذرد

4 چند اوقات شود صرف جهان فانی نه در اندیشهٔ آغاز و نه پایان گذرد

5 حیف از این عمر گرانمایه که هر لحظه از آن صرف طاعات توان کرد و بعصیان گذرد

6 گوش جان وصف حدیث تو کنم تا جانرا لحظه لحظه بنظر حوری و غلمان گذرد

7 جان و دل هر دو نثار تو کنم تا بر من متصل لشکر دل قافله جان گذرد

8 دل بعشق تو دهم تا رمقی در دل هست جان برای تو دهم تا بجهان جان گذرد

9 هر که در کشتی عشق آمد ازین قلزم دهر کی دگر در دلش اندیشهٔ طوفان گذرد

10 فیض دشوار شود کار چو گیری دشوار ور تو آسان شمری مشکلت آسان گذرد