جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 883

1 جان من و جان تو بود یکی ز اتحاد این دو که هر دو یکیست جز که همان یک مباد

2 فرد چرا شد عدد از سبب خوی بد ز آتش بادی بزاد در سر ما رفت باد

3 گشت جدا موج‌ها گر چه بد اول یکی از سبب باد بود آنک جدایی بزاد

4 جام دوی درشکن باده مده باد را چون دو شود پادشاه شهر رود در فساد

5 روز فضیلت گرفت زانک یکی شمع داشت هر طرفی شب ز عجز شمع و چراغی نهاد

6 گر چه ز رب العباد هر نفسی رحمتست کی بود آن دم که رب ماند و فانی عباد