جانا؛ غم ما نداشتن از اوحدی مراغه‌ای غزل 813

1 جانا؛ غم ما نداشتن تا کی؟ ما را به جفا گذاشتن تا کی؟

2 شاخ طرب از زمین جانها تو برکندن و غصه کاشتن تا کی؟

3 در حسرت خویش گونهای ما زینگونه به خون نگاشتن تا کی؟

4 از لطف بما نگاه کن روزی راز تو نگاهداشتن تا کی؟

5 بر یک دل مستمند سر گردان صد درد و بلا گماشتن تا کی؟

6 در پای ستم چو خاک ره ما را افگندن و برنداشتن تا کی؟

7 بر اوحدی شکسته، چون گردون گردن ز جفا فراشتن تا کی؟