جانا ، همه خطاب تو با از رشیدالدین وطواط غزل 7

1 جانا ، همه خطاب تو با من جفا بود وز من جفات را همه پاسخ وفا بود

2 هرگز مباد با تو جفاکار روزگار ور چه همیشه کار تو با من جفا بود

3 ای نزد من ز جان و دل من عزیز تر قصدت همه بجان و دل من چرا بود؟

4 با روی تست عشق روا و بدین سبب هرچ آن ز تو به‌روی من آید روا بود

5 گویند : دل به‌مهر نگاری دگر سپار هرگز نکوتر از تو نگاری کجا بود ؟

6 خورشید پیش نقش رخ تو هدر شود یاقوت پیش رنگ لب تو هبا بود

7 جان مرا همیشه سعادت زیاد تست حاشا! اگر زیاد تو جانم جدا بود

8 بربود عشق تو دل و دیده ز من و لیک با عشق تو غم دل و دیده کرا بود؟

9 تا کی تنم ز عشق تو بار بلا کشد ؟ تا کی دلم ز جور تو یار عنا بود؟

10 در کش ز جور دامن و می دان:که رسم جور در روزگار خسرو عادل خطا بود