خدایگان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3050

1 خدایگان جمال و خلاصه خوبی به جان و عقل درآمد به رسم گل کوبی

2 بیا بیا که حیات و نجات خلق تویی بیا بیا که تو چشم و چراغ یعقوبی

3 قدم بنه تو بر آب و گلم که از قدمت ز آب و گل برود تیرگی و محجوبی

4 ز تاب تو برسد سنگ‌ها به یاقوتی ز طالبیت رسد طالبی به مطلوبی

5 بیا بیا که جمال و جلال می‌بخشی بیا بیا که دوای هزار ایوبی

6 بیا بیا تو اگر چه نرفته‌ای هرگز ولیک هر سخنی گویمت به مرغوبی

7 به جای جان تو نشین که هزار چون جانی محب و عاشق خود را تو کش که محبوبی

8 اگر نه شاه جهان اوست ای جهان دژم به جان او که بگویی چرا در آشوبی

9 گهی ز رایت سبزش لطیف و سرسبزی ز قلب لشکر هیجاش گاه مقلوبی

10 دمی چو فکرت نقاش نقش‌ها سازی گهی چو دسته فراش فرش‌ها روبی

11 چو نقش را تو بروبی خلاصه آن را فرشتگی دهی و پر و بال کروبی

12 خموش آب نگهدار همچو مشک درست ور از شکاف بریزی بدانک معیوبی

13 به شمس مفخر تبریز از آن رسید دلت که چست دلدل دل می‌نمود مرکوبی