1 جمال صفاهان نظام دوم که گیتی سیم جعفر انگاشتش

2 چو قحط کرم دید در مرز دهر علی‌وار تخم کرم کاشتش

3 دهان جهان نالهٔ آز داشت به در سخاوت بینباشتش

4 به سلطانی جود چون سر فراشت قضا چتر دولت برافراشتش

5 به معماری کعبه چون دست برد زمانه براهیم پنداشتش

6 از آن کآفتاب سخا بود چرخ ز روی زمین سایه برداشتش

7 جهان را همین یک جوان مرد بود فلک هم حسد برد و نگذاشتش

8 چنان سوخت خاقانی از سوگ او که با شام برمی‌زند چاشتش