ایزد که به زلفت شکن از امیرخسرو دهلوی رباعی 2

1 صبا نو کرد باغ و بوستان را پیاله داد نرگس ارغوان را

2 به خط سبز، صحرا نسخه برداشت سواد روشن دارالجنان را

1 چه آفت ست نمی دانم این به زیر نقاب که تا نمود نمود آنچه، سینه گشت خراب

2 تو رخ بپوشی که از هفت پرده بنماید چو آفتاب فروزنده از چهارنقاب

1 بشکفت گل در بوستان آن غنچه خندان کجا شد وقت عیش دوستان آن لاله و ریحان کجا

2 هر بار کو در خنده شد چون من هزارش بنده شد صد مرده زان لب زنده شد، درد مرا درمان کجا