از غم عشقت نگارا از امیر معزی نیشابوری غزل 31

1 از غم عشقت نگارا دیده پرخون‌کرده‌ام تا رخ و عارض زخون دیده گلگون کرده‌ام

2 ای بسا شبها که من از آرزوی روی تو از سرشک دیده کویت را چو جیحون ‌کرده‌ام

3 خون من خواهی‌که ریزی بی‌گناهان هر زمان تو چه پنداری که من در عاشقی چون‌ کرده‌ام

4 دوش وقت نیمشب پیش خدا از جورتو صدهزار افغان و فریاد از تو افزون کرده‌ام

5 تا غم عشق تو اندر طبع من محکم شدست مهر روی دیگران از طبع بیرون کرده‌ام