1 ای گشته من فگار بی تو نومید ز زندگانی خویش

2 زارم چو کشی به درد هجران می ترس از نوجوانی خویش

3 تا چند فراشم گذاری یاد آر ز مهربانی خویش

4 تا بی تو نزیستم، نکردم اقرار به سخت جانی خویش

5 خود گوی که با که گویم آخر؟ شرح الم نهانی خویش

6 باز آی که بهر تو گذشتم از مطلب دو جهانی خویش

7 تا چرخ تو را ز من بریده است شاد است به نکته دانی خویش

8 یعقوب به کنج غم گرفتار یوسف به جهان ستانی خویش

9 جانا به سعادتی که داری رحم آر به یار جانی خویش

10 دریاب که بی تو گشت خالد بیزار ز زندگانی خویش