من هرگز آب چاه ندیدم از سعدی شیرازی قطعه‌ 472

عاقل چون خلاف اندر میان آمد بجهد و چو صلح بیند لنگر بنهد که آنجا سلامت بر کران است و اینجا حلاوت در میان. ,

مقامر را سه شش می‌باید، ولیکن سه یک می‌آید. ,

1 شب فراق که داند که تا سحر چند است مگر کسی که به زندان عشق دربند است

2 گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم کدام سرو به بالای دوست مانند است

1 هرگز این صورت کند صورتگری یا چنین شاهد بود در کشوری

2 سرورفتاری صنوبرقامتی ماه رخساری ملایک منظری

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم