سخن تازه زدم کس بسخن از اقبال لاهوری زبور عجم 87

1 زمین خاک در میخانهٔ ما فلک یک گردش پیمانهٔ ما

2 حدیث سوز و ساز ما دراز است جهان دیباچه افسانه ما

1 طایری از تشنگی بیتاب بود در تن او دم مثال موج دود

2 ریزه ی الماس در گلزار دید تشنگی نظاره ی آب آفرید

1 دماغم کافر زنار دار است بتان را بنده و پروردگار است

2 دلم را بین که نالد از غم عشق ترا با دین و آئینم چه کار است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران