1 من چو از جان شده ام عاشق آن روی نکو آخراین عشق مرا با تو سبب چیست بگو

2 از خودم بوی تو می آید واین نیست عجب هرچه را با گل وبا مشک نهی گیرد بو

3 من چو با روی تو همچون مگسم با شکر بیش همچون مگس ای دوست مرانم از رو

4 تیر مژگان تراهمچو هدف سازم دل چون کشی بر سپر روی کمان ابرو

5 باغ حسن تو مگر کارگه سامریست گل فسون گرشده اندر وی ونرگس جادو

6 چون لبت در دهن جام کند آب حیات خون ازین غصه برآرم چو صراحی زگلو

7 دست در گردن خود ساعد سیمین ترا کس ندیدست مگر دولت زرین بازو

8 سیف فرغانی از شعر عسل می سازد غم اودر دل تو همچو مگس درکندو

9 طبع شاعر نکند وصف تو چون خاطر من آب هرگز نرود راست چو کژباشد جو