منم در عاشقی هم‌طالع پروانه از قصاب کاشانی غزل 283

1 منم در عاشقی هم‌طالع پروانه افتاده ز رخسار تو صد جا آتشم در خانه افتاده

2 به هرجا می‌روم شوق غمت سنگ جفا بر کف چو طفل شوخ دنبال من دیوانه افتاده

3 در این کنج جدایی هرگزم ناید کسی بر سر گذار سیل اشگم گه بر این ویرانه افتاده

4 عجب نبود شود گر توتیا از گردش دوران دلم در زیر این نه آسیا چون دانه افتاده

5 نسیم امروز دیگر خاطر آشفته‌ای دارد مگر زلف دل‌آرایش به دست شانه افتاده

6 ز من احوال خال و گردش چشمش چه می‌پرسی سیه مستی است بی‌خود بر در میخانه افتاده

7 نمی‌دانم چه می در جام دارد چشم او قصاب که آتش بر دلم زین گردش پیمانه افتاده