به صد بلا ز غمت گرچه مبتلا از طبیب اصفهانی غزل 112

1 آن صبح امیدی که بدوران تو یابند صبحیست که از چاک گریبان تو یابند

2 هجران تو بی مصلحتی نیست که عشاق قدر شب وصل از شب هجران تو یابند

1 دلی دارم که دارد اضطرابی چو آن ماهی که دور افتد ز آبی

2 کبابم دل شرابم خون دل بس نمی خواهم شرابی و کبابی

1 آنان که برخسار تو چون من نگرانند دانند که زیبائی و ای کاش ندانند

2 ما کام دل خود زاسیری بستانیم از ما اگر این کنج قفس را نستانند