چند روزی درین از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 126

1 چند روزی درین جهان بودم بر سر خاک باد پیمودم

2 بدویدم بسی و دیدم رنج یک شب از آز خویش نغنودم

3 نه یکی را بخشم کردم هجو نه یکی را به طمع بستودم

4 به هوا و به شهوت نفسی جان پاکیزه را نیالودم

5 هر زمانی به طمع آسایش رنج بر خویشتن نیفزودم

6 و آخرم چون اجل فراز آمد رفتم و تخم کشته بدرودم

7 یار شد گوهرم به گوهر خویش باز رستم ز رنج و آسودم

8 من ندانم که من کجا رفتم کس نداند که من کجا بودم