آواره به کوه و دشت و صحرا شده ام از عارف قزوینی دیوان اشعار 16

1 گذشت زاهد و لب تر ز دور باده نکرد ببین چه دور خوشی دید و استفاده نکرد

2 بعمد داد سر زلف خود بدست صبا چها که با من هستی بباد داده نکرد

1 امشب از آسیا، اروپا رفتی غلط کردی که بی ما آنجا رفتی

2 الهی دختر گیوار بمیره ما را تنها گذشتی، جلفا رفتی

1 ابرویش تا رقم قتل من امضاء می‌کرد مژه این حکم برون نامده اجرا می‌کرد

2 بچه حالی که دل سنگ به حالم می‌سوخت چشم خونریز وی این حال تماشا می‌کرد