این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 154

1 این سخن از حد و اندازه‌ست بیش ای ایاز اکنون بگو احوال خویش

2 هست احوال تو از کان نوی تو بدین احوال کی راضی شوی

3 هین حکایت کن از آن احوال خوش خاک بر احوال و درس پنج و شش

4 حال باطن گر نمی‌آید بگفت حال ظاهر گویمت در طاق وجفت

5 که ز لطف یار تلخیهای مات گشت بر جان خوشتر از شکرنبات

6 زان نبات ار گرد در دریا رود تلخی دریا همه شیرین شود

7 صدهزار احوال آمد هم‌چنین باز سوی غیب رفتند ای امین

8 حال هر روزی بدی مانند نی هم‌چو جو اندر روش کش بند نی

9 شادی هر روز از نوعی دگر فکرت هر روز را دیگر اثر