دیریست که رندانه شرابی از وحشی بافقی غزل 309

1 دیریست که رندانه شرابی نکشیدیم در گوشهٔ باغی می نابی نکشیدیم

2 چون سبزه قدم بر لب جویی ننهادیم چون لاله قدح بر لب آبی نکشیدیم

3 بر چهره کشیدیم نقاب کفن افسوس کز چهرهٔ مقصود نقابی نکشیدیم

4 بسیار عذابی که کشیدیم ولیکن دشوارتر از هجر عذابی نکشیدیم

5 وحشی به رخ ما در فیضی نگشودند تا پای طلب از همه بابی نکشیدیم