دیر است که دلدار پیامی از حافظ شیرازی غزل 109

1 دیر است که دلدار پیامی نفرستاد ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

2 صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد

3 سویِ منِ وحشی صفتِ عقل رمیده آهو رَوشی، کبک خرامی، نفرستاد

4 دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد

5 فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست دانست که مخمورم و جامی نفرستاد

6 چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد

7 حافظ به ادب باش که واخواست نباشد گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد