وقتست ای حریف که از بابافغانی شیرازی غزل 295

1 وقتست ای حریف که می در سبو کنند دردیکشان بمنزل مقصود رو کنند

2 ما جوی شیر و قصر زبرجد گذاشتیم ساقی بگو که میکده را رفت و رو کنند

3 می ده که وضع میکده بی مصلحت نشد کاری که می کنند حکیمان نکو کنند

4 امروز داد مرشد ما رخصت شراب اما به این قرار که کم گفتگو کنند

5 بگذار کار توبه ی صوفی بساقیان تا اندک اندکی بگلویش فرو کنند

6 مشکل حکایتیست که هر ذره عین اوست اما نمی توان که اشارت به او کنند

7 خوبان ز آب دیده ی ما غافلند حیف زین یوسفان که جامه بخون شستشو کنند

8 قسمت نگر که کشته ی شمشیر عشق یافت مرگی که زندگان بدعا آرزو کنند

9 آلوده ی شراب فغانی به خاک رفت آه ار ملایکش کفن تازه بو کنند