وقت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1591

1 وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم بندها را بردرانم پندها را بشکنم

2 چرخ بدپیوند را من برگشایم بند بند همچو شمشیر اجل پیوندها را بشکنم

3 پنبه‌ای از لاابالی در دو گوش دل نهم پند نپذیرم ز صبر و بندها را بشکنم

4 مهر برگیرم ز قفل و در شکرخانه روم تا ز شاخی زان شکر این قندها را بشکنم

5 تا به کی از چند و چون آخر ز عشقم شرم باد کی ز چونی برتر آیم چندها را بشکنم