تنگ آمده بجلوه آهم فضای از فضولی بغدادی غزل 124

1 تنگ آمده بجلوه آهم فضای چرخ خواهد گذشت عاقبت از تنگنای چرخ

2 بر سر هزار سنگ رسد هر زمان مرا گویا که ریخت از نم اشکم بنای چرخ

3 با دود آه چون نکنم تیره چرخ را با داغ درد سوخت دلم را جفای چرخ

4 پر شد ز آتش دل من چرخ بعد ازین باشد مگر مقام ملایک و رای چرخ

5 از رشک ساکنان سر کوی آن پری ماتم سرا شدست ملک را سرای چرخ

6 تنها نیم من از روش چرخ در بلا وارسته کجاست ز دام بلای چرخ

7 گر چرخ بی وفاست بگویم عجب مدار هرگز کسی ندیده فضولی وفای چرخ