بسته شد بر رشته جان موی از فضولی بغدادی غزل 278

1 بسته شد بر رشته جان موی گیسوی توام می کشد هر سو که می افتد گره سوی توام

2 بس که می گردد بگرد ماه رخسارت ز رشک کرد مانند سر مویی سر موی توام

3 در دل از تأثیر مهرست این که همچون ماه نو می فزاید متصل سودای ابروی توام

4 تیر رشک است این که زد خورشید بر من روز وصل یا بسر افکند سایه قد دلجوی توام

5 کرد بیرون از سرم کویت هوای روضه را حسرتی نگذاشت در جانم سگ کوی توام

6 تو گلی من خار عمری دادمت خون از جگر چون شگفتی بی نصیب از دیدن روی توام

7 شوق بد خوییست هر ساعت فضولی در سرت خوی بد داری بسی آزرده خوی توام