راز دار دل و عشقست فنم از صفای اصفهانی غزل 88

1 راز دار دل و عشقست فنم کی گرفتار هواهای تنم

2 فرس عشق بزینست و عنان فارس فحلم و در تاختنم

3 مشتبه کرد بموی تو مرا عشق این موی بود یا که منم

4 یار جان باشد و من جسم نزار دوست باشد تن و من پیرهنم

5 هر کسی را سر سودای کسیست من گرفتار دل خویشتنم

6 آمد از پرده برون بیخود و مست ماه فرخارم و میر ختنم

7 رسن زلف بخم کرده گشود بست و افکند بچاه ذقنم

8 یوسفم در خور زندانم و چاه تا سر زلف تو باشد رسنم

9 شکن اندر شکن از سر تا پای زان سر زلف شکن در شکنم

10 ناخن و سینه من تیشه و کوه من بهامون غمش کوهکنم

11 گر بمیرم شکفاند غم عشق لاله از خاک و شقیق از کفنم

12 خیزد از لعل تو یاقوت روان ریزد از جزع عقیق یمنم

13 خاک فقر تو بود آب حیوه خار عشق تو گل و یاسمنم

14 سفر کوی خرابات فناست عاقبت برد بسوی وطنم

15 بنده فقرم و بافر و شکوه کارفرمای زمین و زمنم

16 من صفایم نه گدای زر و سیم نه گرفتار بفرزند و زنم