آن را که برد به مسند از نظیری نیشابوری غزل 286

1 آن را که برد به مسند راز اول در زاریش کند باز

2 بی رنج فرح نیابد از عشق بی سوز طرب ندارد از ساز

3 پروانه نمی رسد به مطلوب تا بال نیفکند ز پرواز

4 تا شیفته بیان خویشی با تو ننهند در میان راز

5 خامش کن اگر به جا رسیدی در راه ز سیل خیزد آواز

6 از پردگیان نمی توان شد با اشک خبیث و آه غماز

7 خواهی به مراد دوست باشی خاطر ز مراد خود بپرداز

8 بازیچه کوی عشق گشتیم ما ابله و طبع یار طناز

9 تا کی سودا، متاع برریز تا کی بازی، تمام درباز

10 از چله نشستنت چه خیزد عشقت حرص و ریاضتت آز

11 رخت از بر ما ببر «نظیری » در عشق درست نیست انباز